تجویز عصاره آبی و آبی الکلی گیاه زرشک بر میزان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش سوری نر

زمینه و هدف: با توجه به استفاده از گیاه زرشک در طب سنتی به عنوان کاهنده قندخون، هدف این مطالعه بررسی تأثیر عصاره زرشک بر میزان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جداشده موش سوری نر بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 90 سر موش نر بالغ، نژاد nmari در محدوده وزنی25-20 گرم صورت گرفت. جزایر لانگرهانس از موش های سالم، به روش هضم به وسیله کلاژناز جداسازی شدند. سپس عصاره آبی و آبی الکلی زرشک با غلظت های 05/0 ،1/0و 1 میلی گرم بر میلی لیترو گلیبوراید با غلظت های 1 و 10 میکرومولار در سه غلظت گلوکز(8/2 و 6/5 و 7/16 میلی مولار) بر روی جزایر جدا شده اثر داده شد. ترشح انسولین از جزایر جدا شده در یک سیستم انکوباسیون، ارزیابی گردید. مقدار انسولین ترشح شده با کیت الایزا اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ترشح انسولین در حضور غلظت 7/16میلی مولار گلوکز نسبت به غلظت 8/2 و 6/5 میلی مولار گلوکز به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). انکوباسیون جزایر جدا شده پانکراس در غلظت 8/2 و 6/5 میلی مولار گلوکز و غلظت های کمتر عصاره ها (05/0 و 1/0 میلی گرم بر میلی لیتر) نشان داد که ترشح انسولین به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). در غلظت 7/16 میلی مولار گلوکز، داروی گلیبوراید با غلظت 10 میکرومولار مؤثرتر از عصاره آبی وآبی الکلی گیاه زرشک بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر خاصیت ضد دیابتی زرشک را در محیط برون تنی و در غلظت های پایین گلوکز تأیید می کند و می توان چنین پیشنهاد کرد که یکی از مکانیسم های کاهنده قند خون به وسیله زرشک از طریق اثر آن بر جزایر لانگرهانس پانکراس می باشد.